Ons jeugdteam speelde maandag 25 november haar 3e wedstrijd in de recreatieklasse van de Leidse Schaakbond. Het was dit keer een uitwedstrijd in Leiden tegen Philidor F en voor deze gelegenheid deden Jurre, Milan, Boaz en Mark mee.
Het was even spannend of wij met een compleet team konden spelen, maar gelukkig was Boaz net op tijd van een griepje hersteld en hij kon mee doen. En hoe! Boaz meldde nog wel dat er een kleine complicatie was, want Jong Ajax zou die avond spelen in de keukenkampioendivisie, en die hadden toch ook zijn steun nodig. Boaz liet er geen gras over groeien en in een vlot tempo liet hij zijn tegenstander alle hoeken van het veld zien. Even als in de voorgaande wedstrijd scoorde hij de 1-0. Deze voortvarendheid doet mij denken aan Davy Klaassen, de Mister 1-0 van Ajax: zou Boaz voor Jong Vrijpionnen een soortgelijke trend kunnen zetten?
Op dat moment was op de andere borden de strijd nog in volle gang. Mark speelde een goede partij, en deed lange tijd niet onder voor zijn ervaren tegenstander. Helaas maakte hij een fout en na ongeveer 5 kwartier spelen was de stand weer 1-1. Jammer Mark, maar toch goed gespeeld.
Milan speelde een hele mooie partij, waarbij beide spelers volop de aanval zochten. Er werd een Italiaanse opening gespeeld, de zgn. Giuoco Piano, een van de oudste schaakopeningen, daterend van het begin van de 16e eeuw.
Maar nu even terug naar de 21e eeuw. In de opening kwam op de zevende zet een interessante stelling op het bord. Zwart (Milan) kon een pion nemen, maar was dat wel goed? Later, bij het analyseren van de partij, werd hierover nog uitgebreid gediscussieerd. Voor de liefhebbers, de stelling kan je als volgt bereiken: 1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Lc5 4. c3 Pf6 5. d4 exd4 6. cxd4 Lb4+ 7. Pc6 . Kan zwart nu op e4 slaan?
Zoals gezegd, het was een scherpe partij. Wit had kort gerokeerd, en probeerde aan te vallen via de damevleugel op de zwarte koningsstelling. Zwart had inmiddels lang gerokeerd en wachtte zijn kansen af. Wit ging vol voor de aanval, maar gunde zichzelf geen tijd voor de verdediging van zijn eigen koning. Een foute inschatting van wit, want uiteindelijk wist Milan een witte toren aan te vallen, en tegelijkertijd ook met mat te dreigen. De beruchte mat-achter-de-paaltjes dreiging! Dit betekende materiaalwinst voor Milan, en uiteindelijk winst van de partij, zodoende werd het 2-1 voor ons. Heel goed gedaan, Milan!
Na ruim 2 uur spelen was alleen Jurre nog bezig in een pittig gevecht. Het zal de oplettende lezer inmiddels bekend voorkomen: ook hier kwam een Giuoco Piano op het bord, zij het in een iets andere variant. In deze partij werd wat behoedzamer gespeeld, volgens chess.com maakten beide spelers t/m zet 22 geen enkele fout, en dat vind ik echt heel goed gedaan, Jurre!! Het werd een ingewikkelde, gelijkopgaande partij. Zijn tegenstander probeerde op de koningsstelling van Jurre door te breken, maar lange tijd leek het of Jurre stand kon houden.
Echter, aan de andere kant van het bord had zijn opponent nog een cavalerie eenheid opgesteld. Jurre had zijn handen vol aan het gevaar op de koningsvleugel, en intussen kwam het vijandelijke paard via de andere kant van het bord op d3 binnen. Toen werd de situatie echt zorgelijk, een aantal zetten leek de situatie nog houdbaar, maar z’n tegenstander toverde nog een slimme zet uit de hoge hoed en besliste de partij. Helaas heb je verloren Jurre, maar je kan toch trots zijn op deze partij!
Zodoende werd de eindstand 2-2, een mooi resultaat!
Wim Haasnoot